وزیر کشور – هفته ی گذشته در مراسمی از پیگیری روند راهکاری به جهت انتخاب مستقیم شهرداران با  رای مستقیم مردم خبر داد .

این طرح  در صورت اجرایی شدن و با وجود موانع و سنگ اندازی های بسیاری که در راه تحقق آن وجود دارد ، تاثیرات مثبت فراوانی در مسیر ثبات مدیریت شهری همراه خواهد داشت .

از جمله مخالفان انجام این طرح می توان به اعضای شوراهای شهر که خود امروزه متولی امر معرفی و انتخاب شخص شهردار و همچنین دارای قدرت اجرایی قانونی ، به جهت برکناری وی می باشند نام برد.

انتخاب مستقیم شهرداران ، توسط اعضای شورای شهر همواره به نوعی شخص اول مدیریت شهری را وامدار آرای مثبت و منفی مجموعه ی شورا  خواهد نمود و از این رو همواره خطر تحت فشار قرار گرفتن و انجام امضاهای طلایی توسط شهرداران با نفوذ اعضای شورای شهر – درمسیر  پروسه عزل و نصب ها و همچنین رانت واگذاری پروژه های عمرانی شهری به اشخاص خاص وجود خواهد داشت .

سابقه نشان داده است چه بسیار شهردارانی که جزو مدیران موفق شهری بوده اند و تنها به دلیل عدم تمکین به خواسته های غیرمعقول و فراقانونی اعضای شورای شهر مورد خطاب و عتاب قرار گرفته و سرآخر یا ناچار به استعفای ناخواسته شده اند و یا مورد استیضاح و برکناری اجباری قرار گرفته اند .

از دیگر آفتهای انتخاب شهرداران توسط اعضای شورای شهر ،  می توان به چند قطبی شدن فعالیتهای مجموعه ی شهرداری در خصوص نوع نگاه و برخورد با فرایندهای توسعه ای شهرسازی ، مرزبندی های سیاسی با توجه به گرایش های سیاسی اعضای شورای شهر بعنوان ناظران همیشگی شخص شهردار – که لزوما می تواند همسو با جناح سیاسی شخص شهردار نبوده باشد – و همچنین به معضل درخواستهای شخصی اعضای شورای شهر با توجه به مصلحت اندیشی های سبد رای ایشان اشاره کرد .

تجربه ی شهرداری در کشورهای توسعه یافته  ، حاکی از جوانب مثبت انتخاب شخص شهردار با رای مستقیم مردم و طی انتخاباتی رقابتی با توجه به پیشینه ی تجربیاتی مستدل و مدرک تحصیلی مرتبط ایشان می باشد.

فرصت چهارساله ی مدیریت برای شهرداران در صورت ثبات نسبی جایگاه شغلی و اطمینان معقول از پشتیبانی آرای مردمی ،  می تواند نقشی موثر در پاسخگو نمودن ایشان در خصوص به ثمر رساندن وعده های انتخاباتی ، و به تبع آن – انجام دقیق پروژه های شهری را به همراه  داشته باشد .