طبق گفته بیت (Beat) که یک موسسه خیریه اختلال خوردن در انگلیس است تقریباً ۱.۲۵ میلیون نفر در انگلیس دچار اختلال خوردن هستند. تاکنون در مورد تأثیر بیماری همه گیر کووید-۱۹ بر این جمعیت، اطلاعات کمی وجود داشت. اگرچه واضح است که شیوع کووید-۱۹ تأثیر قابل توجهی بر جمعیت جهانی دارد، تحقیقات انجام شده توسط محققان دانشکده روانشناسی دانشگاه نورثامبریا نشان می‌دهد که این بیماری همه گیر، چالش‌های بیشتر و منحصر به فردی را برای افراد مبتلا به اختلالات خوردن ایجاد می‌کند.

یافته‌های این مطالعه پس از بررسی‌های انجام شده تاثیر کووید-۱۹ روی گروه‌های آسیب پذیر مانند سالمندان و افرادی که دارای شرایط روحی وخیم هستند و از لحاظ روانی در شرایط مناسبی قرار ندارند و افرادی که مبتلا به اختلال خوردن هستند به دست آمده است.

این مطالعه علاوه بر افزایش آگاهی افراد از تأثیر این بیماری همه گیر روی مبتلایان به اختلالات خوردن، این پتانسیل را دارد که روی مقررات، راهنمایی‌ها و سیاست‌های خدمات درمانی در آینده نیز تأثیر بگذارد.

در اوایل شیوع این بیماری در انگلیس هنگامیکه دولت به دلیل شیوع نگران کننده این بیماری قرنطینه اعلام کرد، دکتر “داون برنلی- بل”(Dawn Branley-Bell) و دکتر “کاترین تالبوت”(Catherine Talbot) افراد مبتلا به اختلال خوردن یا در حال بهبودی را در سراسر انگلیس مورد بررسی قرار دادند. نتایج حاکی از آن بود که اختلال در زندگی روزمره در نتیجه قرنطینه و دوری از اجتماع ممکن است تأثیر مخربی بر حال روحی این افراد داشته باشد و تقریباً ۹ فرد از ۱۰ فرد(۸۷ درصد)  مبتلا به این اختلال که مورد بررسی قرار گرفته بودند اظهار داشتند که علائم آنها در نتیجه شیوع این بیماری بیشتر شده است. بیش از ۳۰ درصد این افراد اظهار داشتند که علائم آنها بسیار بدتر شده است.

اختلال خوردن، نوعی اختلال در نحوه غذا خوردن است که از حالت طبیعی خارج شده است. مثلا اگر فرد از خوردن غذای کافی امتناع می‌کند، یا بیش از اندازه غذا می‌خورد، یا پس از مصرف غذا اقدام به مصرف مسهل می‌کند، یا عمدا استفراغ می‌کند و یا ترکیبی از اختلالات فوق را داشته باشد، به اختلال خوردن مبتلا شده است.

یافته‌ها حاکی از تأثیرات مخرب این بیماری بر تندرستی روانشناختی از جمله کاهش احساس کنترل، افزایش احساس انزوای اجتماعی، افزایش خوردن بی نظم و ترتیب غذا و احساس کمبود حمایت اجتماعی است. محققان با تجزیه و تحلیل پاسخ شرکت کنندگان دریافتند که اثرات منفی ممکن است ناشی از تغییر در زندگی افراد نیز  باشد چرا که در این دوران آنها روال منظم زندگی خود را ندارند و نمی‌توانند وقت خود را با دوستان و خانواده بگذارنند و یا به فعالیت‌های ورزشی بپردازند و مراحل درمان خود را منظم طی کنند.

یافته‌های این مطالعه در مجله “Eating Disorders” منتشر شد.

مرجع آنلاین